Każda książka bez względu na treść powinna mieć odpowiedni układ. Jest to warunek konieczny do stworzenia kompletnej publikacji. Niezbędne są odpowiednie elementy, by zbiór zapisanych kartek móc nazwać książką.
Dwóch wybitnych specjalistów od składu i edycji tekstu – Andrzej Tomaszewski i Adam Wolański, podzielili początkowe strony książki na tak zwane czwórki i dwójki. Stosowane w zależności od formy publikacji. Strona tytułowa to nie pierwsza strona książki, poprzedzają ją bowiem zazwyczaj dwie inne.
Pierwsza z nich jest pusta, mówi się na nią inaczej wyklejka. Jeśli książka jest w twardej oprawie, pełni ona bardziej funkcję techniczną – jest elementem mocującym. W miękkim wydaniu zazwyczaj nie występuje. Połączenie pomiędzy ową wklejką i okładką to przeważnie 5 mm odnośnie do marginesu grzbietowego, dlatego stosuje się odpowiednie przesunięcie tekstu.
Druga ze stron zawiera powtórzenie tytułu z okładki i nazywana jest przedtytułową. To tu najczęściej wymienia się pozycje, które ukazały się w serii. Może pojawić się również charakterystyczna dla dzieła ilustracja. Czasem umieszczany jest portret autora, jeśli był on wybitnym pisarzem i postacią rozpoznawalną. Strona przedtytułowa ma długą historię, sięga okresu inkunabułów (pierwszych druków od jego wynalezienia do 1500 roku włącznie). Kiedyś pełniła funkcję ochronną dzieła, które niejednokrotnie nie zawierało odpowiedniej oprawy.
Karta przytytułowa, inaczej frontyspis to kolejna ze stron. Również jak powyższa może zawierać informacje o innych dziełach ukazanych w serii. Jest to wymóg niekonieczny, może po prostu pozostać pusta, jak jest to widoczne u większości dzieł.
Jako trzecia występuje strona tytułowa. Powinna ona zawierać przede wszystkim podstawowe informacje o książce, ale to od redaktora zależy co na niej umieści. Najważniejszym jej elementem jest tytuł, który powinien najbardziej się wyróżniać. Zarówno w dziełach dawnych, jak i tych obecnych zazwyczaj nad nim umieszczane jest nazwisko autora, mniejszymi literami. Ważne jest, by owa strona tytułowa utożsamiała się z treścią dzieła oraz była czytelna. W najbardziej rozbudowanej wersji zawiera ona autora, tytuł, podtytuł, autora przedmowy, redaktora, tłumacza, sygnet wydawcy, miejsce wydania i datę wydania. Każdy z tych elementów powinien być zaczynany dużą literą. W niektórych przypadkach może wystąpić podział na części książki, nazywane stronami recto. Są to jednak wewnętrzne strony książki.
Strona redakcyjna
Czwarta, a zarazem ostatnia to strona redakcyjna. Zawiera informacje uzupełniające stronę tytułową. Można tu umieścić również imiona i nazwiska twórców szaty graficznej oraz znajdujących się w tekście map i fotografii. Przeważnie wymienia się korektora, podstawowe informacje dotyczące wydawnictwa i drukarni. Numer wydania, ISBN (Międzynarodowy Znormalizowany Numer Książki), a nawet źródło o funduszach i sponsorach dzieła. Styl strony redakcyjnej powinien przypominać ten ze strony tytułowej. Istnieje jednak możliwość wykorzystania zarówno kapitalików, wersalików i pisma pochyłego. Na samej górze, w przypadku dzieła zagranicznego, umieszczany jest oryginalny tytuł, a pod nim jeden z najważniejszych elementów. Informacja o prawach autorskich, czyli nota copyright. Służy do ochrony prawa do publikacji dzieła, w krajach zobowiązanych konwencją. Czasami pojawia się informacja o zastrzeżeniu wszelkich praw i braku zgody na jakiekolwiek rozpowszechnianie i reprodukcję bez uprzedniej zgody. Warto zaznaczyć, że wraz z tytułową, redakcyjna jest niezbędna do wykonania odpowiedniego opisu bibliograficznego. Zdarza się, że bezpośrednio po stronie redakcyjnej pojawia się kilka słów od autora, czyli dedykacja dla najbliższych osób, bez których dane dzieło by nie powstało.
W przypadku publikacji mniej rozbudowanej występuje prostszy schemat, tak zwana dwójka tytułowa. Wymienia się wtedy tylko stronę tytułową i redakcyjną.
Na zakończenie warto zaznaczyć, że w przypadku formy elektronicznej e-booka, należy zastosować wszystkie powyższe części. Zachowanie odpowiedniej struktury jest niezbędne i nie powinno się od niego odstępować.